trafiony-zatopiony!

Jedzenie przy czytaniu i czytanie przy jedzeniu towarzyszą mi od dzieciństwa. Nie umiem inaczej. Potrawa nie smakuje już tak dobrze bez książki w wolnej ręce, książka czytana bez ruszania gębą wcale nie jest taka świetna. Ba! Będąc dzieckiem, miałam ulubione zestawy literacko-kulinarne i tak "Tytusa, Romka i A'Tomka" najlepiej czytało się pogryzając markizy kakaowe, pierogom z jajkiem i pieczarkami towarzyszył Nieumiałek z kumplami, a przy lekturze "Ucha od śledzia" pochłonęłam tony suchych kajzerek. Będąc na wakacjach u Dziadków, rozsiadałam się na drabiniastym wozie, pod wielkim orzechem, obłożona świeżo zerwanymi (nie mytymi!!!) ogórkami i pomidorami, obok stosik książek (zwłaszcza jedną miałam ulubioną, której autora ani tytułu nie pamiętam i bezskutecznie wszędzie szukam! Jezioro Oryź tam było, zwane Oryziorem, dziewczynka w gipsie, gąsienice i leśniczówka Biedajny? Biegajny?) i tak błogo spędzałam całe godziny. Nic to, że obok stał kibel-sławojka i capiło z pobliskiej obory ;-) Pięknie było! To se ne wrati?
AL